Na ongeveer 24 uur vliegen kwam ik samen met Kirsten (ook een studente srw) vrijdag 30 augustus aan in Port-Elisabeth. De 3 verschillende vluchten vielen al bij al goed mee, maar bij de laatste binnenvlucht hadden we het beide wel gehad. Het wachten in de luchthaven viel vooral wat tegen en voornamelijk in Johannesburg. We werden enkele keren gevraagd om spullen te kopen "for charity" en wanneer we naar de volgende check-in wilden gaan namen 2 mannen casual even onze valies over. Natuurlijk dacht ik, niets vermoedend, dat dit vriendelijke mannen waren die gewoon zeer attent waren. Kirsten zei dat ze daar waarschijnlijk wel een fooi voor wilden hebben en toen ik daar even over nadacht leek me dat inderdaad wel voorspelbaar. Niet veel later was het moment al daar en staken de mannen hoopvol hun handje uit. Kirsten en ik besloten ons er uit te praten en dan heel snel weg te lopen. Moraal van het verhaal: draag/rol gewoon je eigen valies en laat die niet los. Hoe dan ook, eens in Port-Elisabeth aangekomen stond Nita (gast mama) op me te wachten. We namen snel afscheid van Kirsten en haar gastgezin en reden richting Walmer Heights. Nita vertelde onderweg over alle gevaren in Zuid-Afrika en hoe je de pepperspray gewoon kan kopen aan de kassa in de supermarkt. Eens aangekomen 'thuis' kwam het besef pas echt. Het besef dat dit mijn nieuwe huis zou zijn voor de komende 3 maanden. Echt heftig. Laten we zeggen dat ik niet super goed geslapen heb die nacht. Gelukkig kwam Cato die avond nog langs en hebben we veel kunnen praten. Ik was blij met het gezelschap aangezien Nita even naar de kerk zou gaan en uiteindelijk pas 6 uur later thuis kwam. Het is echt een 69 jarige bezige bij en haar moto is iets in het Afrikaans dat neerkomt op 'yolo'.
De volgende dag moest ik al gaan shoppen met Nita, aangezien het volgens haar aan het vriezen was en ik daar totaal niet op voorbereid was (het was ongeveer 13 graden met veel wind). Ze noemen het hier dus niet voor niets 'The windy city'. Ik was over het algemeen dus weer niet zo goed voorbereid, maar degene die mij goed kennen weten dat dat standaard is. Hoe dan ook ze nam me mee naar een vage Chinatown shop waar ik een trui, poncho en truitje kocht en daarna zijn we Iris gaan oppikken aan de luchthaven, zij is men kamergenoot voor de komende 2 maanden. Het was leuk om niet meer de enige student te zijn in het huis. s'Avonds namen we een Uber (veiligste vervoersmiddel om je te verplaatsen) naar Charlies pizza en pasta restaurant en aten samen met de hele groep. Zondag was zalig. We gingen weer samen eten bij Barneys aan het Summerstrand (het eten is hier heel goedkoop), wandelden en lieten ons even gaan in een lunapark voor kinderen. Cato en ik vielen zwaar in de prijzen, we wonnen een super dure ring (zie kiekjes), een mini kaartspel en het beste snoepje van men leven (aardbei en munt gemend). Daarna dronken we een cocktail voor 1euro60 en namen we een Uber naar huis.
Morgen eerste dag stage!