We zijn ondertussen een maand verder en ik begin al wat te wennen aan het leventje hier. Het feit dat we elektriciteit moeten kopen in de spar, de random koeien op de weg en de niet zo fantastische pintjes zullen echter nooit wennen vrees ik. De tijd gaat zo snel voorbij en ik besef nu pas echt dat mijn tijd hier zo voorbij zal zijn. Ik begin een hechte band op te bouwen met de kinderen en ik weet nu al dat het pijnlijk zal zijn om afscheid te nemen. September was een leuke maand voor de kinderen (en ook voor mezelf). Om de een of andere reden waren er dagen waar sommige uitstapjes gratis waren en daar hebben we dan uiteraard gebruik van gemaakt. Zo zijn we naar Addo elephant park geweest en naar Bayworld (dit valt een beetje te vergelijken met sealife). Verder zijn we enkele keren gaan zwemmen en naar het strand geweest. Ook het park is een leuke uitstap voor de kinderen om even buiten te zijn en het is ook altijd leuk om hen eens mee te nemen naar de winkel. We laten hen de producten in de kar leggen en laten hen ook zelf eens betalen. Kortom, we proberen hen zoveel mogelijk te betrekken bij de dagdagelijkse activiteiten om hen een zo normaal mogelijk leven te bieden. We zorgen ervoor dat de kinderen zoveel mogelijk kansen krijgen om zich te kunnen ontwikkelen op diverse niveaus. Hiervoor organiseren we ook activiteiten om hen hierin te stimuleren.
Er waren veel leerrijke momenten voor mij, ik mocht een intake gesprek doen met een potentiële pleegmoeder, ik ging nog eens mee naar de rechtbank en ik leerde dat de sociaal werkers me graag negeren als ik hen vragen stel over de cases van de kinderen. Daarnaast ging ik met de 3 jongste meisjes
naar de 'clamber club'. Dit is een uitgebreid, zintuiglijk motorisch programma dat kinderen in beweging brengt. Het stimuleert de kinderen om op ontdekking te gaan en het overbrugt de grote stap van de kleuterklas naar het eerste leerjaar. De kinderen vonden dit geweldig, vooral omdat ze de individuele aandacht kregen die ze op Zanethemba niet altijd kunnen krijgen. Er hebben ondertussen ook al 2 kinderen de Haven verlaten. Het ene jongetje ging terug naar zijn mama en het andere ging naar een pleeggezin. Ik heb voorlopig nog niet moeten wenen...
(Bijna wel 1x toen er een kindje in de hondenpoep had getrapt en het daarna aan mij had gesmeerd en een 2e keer toen hetzelfde kindje dit weer deed maar dan met pipi)
Mijn weekends in september waren geweldig. Ik heb de andere studenten beter leren kennen, ik heb de mooiste plekjes gezien en de zotste activiteiten gedaan. Zo heb ik een olifant mogen voederen en mocht ik erna eentje aaien. We zagen ook dolfijnen en wandelden naar watervallen en terug. Mijn hoogtepunt was toch wel de bingoavond (was een 'charity night' voor Zanethemba) als ik eerlijk moet zijn. Omdat ik altijd zoveel geluk heb, won ik 3 prijzen! Oke mopje, ik won helemaal niets en was nadien een beetje slecht gezind.. Gelukkig kon ik mijn frustraties even aan de kant zetten en de volgende dag genieten van een rugby game in het Nelson Mandela stadion. Deze werd gebouwd in 2010 voor het WK voetbal! Ook al begrepen we niets van de regels, het was toch indrukwekkend en een leuke ervaring. Ik ging er uiteraard volledig in op en was dus weer gefrustreerd wanneer de thuisploeg verloor (ik ben dan ook echt een trouwe supporter). Maar daarna zijn we weer lekker gaan eten en was ik weer gelukkig!
Zie foto's! Nu is het helaas tijd om even centjes te sparen...